Kiki de Montparnasse

Net de graphic novel Kiki de Montparnasse uit. Prachtig boekwerk, mooie tekeningen… Maar verder weinig meer dan een recht-toe-recht-aan-biografie van Kiki de Montparnasse, de muze van Man Ray en die in de jaren 20 model was voor veel Parijse kunstenaars en optrok met Cocteau, Picasso en Modigliani. Waanzinnige griet, de drank- en drugsversie van Madonna in de roaring twenties, maar nogal oppervlakkig neergezet in de graphic novel die voor “literair” moet doorgaan met zijn 400 pagina’s.

Ik heb ergens nog een stripbiografie van The Beatles liggen, gemaakt door een naamloze superhelden-striptekenaar, zo’n Marvel comic-artist die Spiderman-strips tekent met van die tenenkrommende dialogen. Zo zie je in die Beatles-biografie Brian Epstein verschijnen, de manager van The Beatles, die in 1961 de slaapzaal van the fab four in Hamburg komt binnenrennen met de woorden: “Jongens, ik heb het! Jullie moeten een unieke eigen stijl ontwikkelen!” …waarop Paul McCartney, relaxed achterover leunend en een sigaret rokend op zijn bed antwoordt: “Begrepen, chef!”

Kiki de Montparnasse is precies van dat niveau. Een biografie, mooi getekend maar met lachwekkend slechte dialogen… Goed te lezen als je net als Kiki doorgaat tot over de pijngrens, want alleen dan lukt het om het einde van de 400 pagina’s te halen, en dan ben je net als Kiki zelf aan het einde van je Latijn. Dus, nou ja, “literair”… Dat het nu toevallig 400 pagina’s dik is maakt het nog niet “literair”. Het is meer de telefoongidsversie van Spiderman.

De echte Kiki de Montparnasse beleven is veel mooier; Zie bijvoorbeeld hoe ze is geportretteerd in de schilderijen van Modigliani, Soutine, Foujita, Kisling e.v.a., maar ook in de foto’s en films van Fernand Léger en natuurlijk Man Ray.

Cinema Paul Schenk vertoont voor u de Man Ray-film L’étoile de mer uit 1928, met een later door violist Paul Mercer in 1978 gecomponeerde soundtrack. Schitterend, wat een klont schoonheid die je strot fijnknijpt, gefilmd met een lens van gebrandschilderd glas, waarin Kiki de Montparnasse “de vrouw” speelt. Kunst, omdat het godverdomme moet. Prachtig. En onmiddellijk weggooien die graphic novel, nadat je dit hebt gezien: